KARŞIDA Kİ MEMELEKET

Bir sen geziniyordun açık mavi göklerde,
o, kimsesiz, neşesiz senin miydi ol gölge.
ol güneşli  günü, bir tek sen üzdün.

sarmıştın gökyüzünü, tüm kudretinle
Döküverdin saçlarını aç gözlü toprağa
Ne bir şimşek, ne gök gürültüsü
Kuş yağmuru derler bizim oralarda

Karşıyaka memleket toprağı,
Türk gözünde yaşlar dökülüyor,
Sarısı sıcak güneşli bir günde.
Gürcü toprağında seni seyrediyorum
Ne güzelsin, ne güzelsin  memleket

Elimi uzatsam değecek ak alnına,
Nazlı nazlı dalgalanıyor ay yıldızlı bayrak.
Yeter, defol! İşin bitti artık, ey gurbet
Toprak tazelendi, karşıda ekinler diz boyu
Önümde sesiz sedasız akıp gidiyor Posof çayı

Karşı yaka memleket
Haklıymışsın ustam, Nazım Hikmet
Ve karşıda  rüzgar  yaprakçıkları okşarken,
Hüznü ve yalnızlığı bıraktı bana,
İçinde yaşadığım memleket
Tek başına çıplak bir daldaymışım gibi
Ve de Titrek  bir yaprak!
Soldu bir bir içimde taç açmış güller.
Ve gelir mi sonum diye beklerken,
Bir of! Çekiyorum karşı yaka memleket.