BEN ASLINDA BİLİYORUM

Ne zaman rastlasam sana
Nasılsın diyorsun ya,
İyiyim çok iyiyim.
Değilim aslında, değilim,
Ben aslında seninle mutlu olurum,
Sen aslında benimle.
Ben aslında, sen mutluyken, bende mutluyum.
Ne zaman rastlasam sana
Yüzüme  çarpar geçer, kederin,
Her seferinde, okurum, göz bebeklerinde,  bana olan nefretini,
Vefasızlığımı, korkaklığımı, ihanetimi, haykırırsın.
Bağışlamış gibisin ama,
Ben aslında bilirim,
Benim belirlediğimi düşünüyorsun,
Bu gidişatın rengini.
Ben aslında biliyorum
Kader deyip geçiyorum, şimdilik.
Beni suçluyorsun, bulamadın diye dengini,
Sanki bu dünyada bir ben varmışım, birde sen.
Ben aslında biliyorum,
Hiçbir şeyi bilmediğim kadar, biliyorum.
Beni sevdiğini.
Ben aslında, eski bir yayla zamanına kurmuşum saatimi,
Ben çocuk, sen çocuk, memleketimiz kaf dağının ardı,
Hani seninle oyuncak evler yapardık, ya küçücük taştan,
Hadi gel yaşamak istiyorum artık, gençliğimi yeni baştan