Bende Konaklar

Bende Konaklar

Yalnızlığım sesime ses vermeyen taş duvar
Akşam her nefesime esmer hüzünler katar

Kahrolurken bir yanım bir yanım Leyla çarpar
Çıkmaz sokak bir yanım, bir yanım sona çıkar

Hırpalar karanlığı yanıp sönen lambalar
Martı çığlıklarını öper hırçın dalgalar

Sanki matem soluğu esip duran rüzgârlar
Hangi ağaç kovuğu bir öksüzü kucaklar?

Geçemem gülüp geçemem öyle, her gam beni yakalar
Bir masumun yüreği gelir bende konaklar.

Abdülbaki KÖMÜR