Üzülüyorum

Üzülüyorum 

Günlerimiz sayılı iken, 
Sevdiklerinden uzak hayatları seçen dürzülere, 
Kadir kıymet bilmeyen yavşaklara, 
Hiçbir şey bilmediği halde her şeyi bildiğini sanan cahillere, 
Üzüntüm bir bıçak gibi saplanır içime. 

Yaşadığı yeri cennete çevirmek elindeyken, 
Cenneti başka diyarlarda arayan sahtekârlara, 
Toprağın kokusunu unutup gökyüzüne yalanlar serenlere, 
Üzüntüm bir rüzgâr, dallarımı kırıp geçiyor. 

Bir saniye sonrası meçhulken, 
Kendini beğenmiş narsistlere, aynalara tapanlara, 
Sevgiyi bir yük, vefayı bir zincir sayanlara, 
Üzüntüm, göğsümde biriken sessiz bir fırtına. 

Hayattayken üzüp, ölürken ağlayamayanlara, 
Gözyaşını bile sahte kılanlara, 
Kendi elleriyle kazdıkları kuyuya düşenlere, 
Üzüntüm, bir ağıt gibi yükselir dudaklarımdan. 

Ve bazen düşünüyorum, 
Bu dünya mı kirli, yoksa kalpler mi pas tutmuş? 
Gün batarken gölgeler uzar, 
Üzüntüm, içimde biriken son ışıkla solar. 

Mavi Ark


SEV VE SEVİL

Hayatında gerçekten kıymetli insanlar olsun. 
Yüreği geniş, değer bilen, duyguları bencillikten öteye uzanan, saygının ne olduğunu sadece sözle değil, davranışlarıyla da gösteren insanlar… Maddiyatın önemini kavrasa da insanlığın terazisini asla parayla tartmayanlar… 

Seni yalnızca kendi çıkarları için bir basamak gibi görenler değil, seni sen olduğun için, tüm kusurlarınla ve güzelliklerinle, hayatlarına kabul edenler olsun. 

Günlerin koşturmacası arasında, nefes almaya bile zor vakit bulurken, bir an durup “Nasılsın?” diye soracak kadar seni düşünenler… Gitme vakti çoktan gelmiş olsa da, yanında kalmayı seçen; varlığıyla, samimiyetiyle, sessizce sana dostluğunu hissettirenler… 

Hayatına gerçekten dokunanları, iz bırakanları sev. Ve sevgiyi hak eden o güzel ruhları asla ihmal etme, onlardan mahrum kalma. 

Mavi Ark ( Mehmet Avşar)