Şiir

Ben giderken

Seni artık sevmiyorum, 
Gittiğim yerde lazım olmayacaksın. 
Ama sen, lazım olandan da ötesin, 
Bir gölge gibi sızıyorsun aklıma, 
Bir dalga gibi çarpıyorsun kalbimin kıylarına,
Bilmiyorum gittiğim yerde ne yapacağım?

Bu aşk asi bir aşk, 
Dağlara kafa tutuyor, rüzgâra zincir vuruyor, 
Ele avuca sığmıyor, aleme meydan okuyor. 
Gittiğim yerde de korkarım yankılanacak, 
Bir fırtına gibi içimde dolanacak. 

Gittiğim yere bedensiz, elbisesiz, kefensiz, 
Bir kuş hafifliğinde, kanat çırparak tüm yalınlığımla, 
Toprağın koynuna değil, göğün sonsuzluğuna süzüleceğim. 
Yerde rüzgâr tenimi okşarken, Gökte bulutlar ruhumu saracak,
Gideceğim sevdiğim, ilk kez, 
İlk geceyi geçireceğim sensiz, 
Yıldızlar susacak, ay üşüyecek benimle.


Ve belki bir gün, 
Gittiğim yerden geri dönerim, 
Rüzgârda bir tüy, gül yaprağında bir çiğ tanesi gibi dinleneceğim,
Sana değmeden, ama seni hissederek. 
Bir köşede sessizce güzeliğini seyredeceğim.

Gözlerinle konuşmadan, dudaklarınla vedalaşmadan, 
Sadece bir an, ruhunla buluşup geçeceğim. 
Belki bir bahar sabahında , belki bir sonbahar yaprağında, 
Hafif bir esintiyle sana selam vereceğim. 

Mavi Ark