İşe gidiyorum” dedi, bir daha dönmedi:

“İşe gidiyorum” dedi, bir daha dönmedi: Engelli çocuklar ve gözü yaşlı anne kaderiyle baş başa kaldı


İstanbul ‘un Esenyurt İlçesinde eşinin terk ettiği Hatice Kübra Tutak, engelli çocukları ve gözyaşlarıyla baş başa kaldı: Hatice Kübra Tutak, maddi ve manevi zorluklarla mücadele ederken akülü sandalye ve boşanma için yardım çağrısı yapıyor.”



Esenyurt ‘da yaşayan Hatice Kübra Tutak, eşi tarafından terk edilen ve doğuştan engelli iki çocukla tek başına yaşam mücadelesi veren bir anne. Olay, üç ay önce akşam saat 10:00 civarında eşi tarafından “İşe gidiyorum” denilerek evden ayrılmasıyla başladı. Eşinin geri dönmemesiyle başlayan drama, Tutak ailesinin hayatını altüst etti.

Servis şoförlüğü yapan eşi, Azerbaycan uyruklu bir kadınla birlikte yaşamaya başladı ve bir daha geri dönmedi. Hatice Kübra Tutak, “Akşam eşim ‘ben işe gidiyorum’ dedi, gittikten sonra bir daha dönmedi. Bir süre sonra, eşimin Azerbaycan uyruklu bir kadınla birlikte yaşamaya başladığını öğrendik. Ailesini terk etti, onları değil, yabancı birini seçti” diyerek yaşadığı travmayı anlatıyor.

Zorluklarla Baş Başa: İki Engelli Çocuk ve Bir Anne

Hatice Kübra Tutak’ın iki çocuğu da engelli. 17 yaşındaki Melikcan Tutak, doğuştan iki ayağını kullanamıyor, 9 yaşındaki Sami Bilal Tutak ise zihinsel engelli. Bu durumda, Hatice Kübra Tutak, her gün çocuklarına bakmak için büyük bir fedakarlık gösteriyor. Ancak bu mücadeleyi tek başına yapmak zorunda kalıyor. Eşinin terk etmesiyle birlikte geçimlerini sağlayabilmek için devletin verdiği sosyal yardımlara bel bağlamak zorunda kaldılar.

Tutak, “Devletimizin bize sağladığı yardımlar dışında başka bir gelirimiz yok. Ben çalışmıyorum, çünkü çocuklarıma bakmam gerekiyor. Sadece onların bakımına odaklanıyorum. Ancak bir an önce boşanmanın gerçekleşmesini istiyorum, çünkü eşim nafaka ödememek için boşanmaya yanaşmıyor” şeklinde dile getiriyor.

Melikcan’ın Akülü Araba İhtiyacı

Melikcan Tutak, engelinden dolayı dışarıda kendi başına hareket edemiyor. Annesi, onu okula taşırken, dışarıda da her yere götürebilmek için büyük bir çaba sarf ediyor. Ancak Melikcan’ın akülü arabaya ihtiyacı var, fakat ailesinin maddi durumu buna izin vermiyor.

Melikcan, “Ben ilkokul dördüncü sınıfa kadar okuyabildim. Annem her gün beni sırtında taşıyarak okula götürüyordu. O dışarıda parklara da beni götürüyordu. Ancak şu an ben de bağımsız bir şekilde dışarı çıkabilmek istiyorum. Akülü bir araca ihtiyacım var. Ama babamın olmaması ve ailemin maddi imkansızlıkları nedeniyle bunu alamıyoruz. Hayırseverlerden yardım bekliyorum” dedi.

Melikcan, her gün annesinin desteğiyle yaşamak zorunda kalıyor, ama bir akülü sandalye ile en azından kendi başına dışarıda hareket etme özgürlüğüne kavuşabilir. Bu, hem onun yaşam kalitesini artıracak hem de annesinin yükünü hafifletecektir.

Hatice Kübra Tutak’a Yardım Çağrısı

Bu zor süreçte Hatice Kübra Tutak, sosyal medya ve yerel basın aracılığıyla yardım çağrısı yaparak, hayırseverlerden destek bekliyor. “Bir akülü sandalye ve boşanma sürecinin hızlıca tamamlanması, hayatımızı biraz daha kolaylaştıracaktır” diyor. Ancak, Hatice Kübra’nın tek isteği, çocuklarına daha iyi bir yaşam sunabilmek ve zorlaştığı hayatında bir nebze olsun rahatlama sağlamak.

Toplumun Desteği: Birlikte Güçlüyüz

Tutak ailesinin yaşadığı dram, toplumun her kesiminden destek alması gereken bir durum. Engelli çocukların ve bakıma muhtaç ailelerin yaşadığı zorluklar, sadece bireysel değil, toplumsal bir sorun haline gelmiş durumda. Devletin sağladığı yardımlar önemli olsa da, bu ailelerin ihtiyaçları sadece maddiyatla sınırlı değil. Toplum olarak, duyarlılık göstererek ve birbirimize destek olarak bu tür dramların önüne geçebiliriz.