ÖRNEK BİR YAŞAM ÖYKÜSÜ VE HOÇVAN'IN HAFIZASI AYDEMİR AMCA

ÖRNEK BİR YAŞAM ÖYKÜSÜ VE HOÇVAN'IN HAFIZASI AYDEMİR AMCA
Yetmişsekiz yıldır aralıksız bakkal dükkanı işletiyor
MEMET AVŞAR-SABAH-ARDAHAN
Ardahan merkeze bağlı Binbaşar (Murka) köyünde yaşayan 85 yaşındaki Aydemir Aktürk, yedi yaşında beri aralıksız bakkal dükkânı işlettiğini söyledi. Aktürk, şimdiye kadar köyün tek bakkalı kendisi olduğunu, bir gün bile olsun kimsenin kalbini kırmadığını, hem ailesinin, hem de köylülerinin sevgilisi olduğunu belirti.
Eski zamanların şimdiki zamanlara göre çok daha iyi olduğunu söyleyen yaşlı çınar, “ Eskide olan olmayana veriyordu. Herkes birbirinin derdiyle haşır- naşır olurdu. Benim durumum iyidir, koşumunda durumu iyi olsun diye el atılırdı. Benim okuma- yazmam yok veresiye isteyenlerin eline kalem verir ne aldıklarını ve de fiyatlarını deftere yazmalarını söylerdim onlarda yazardı. Bir gün bile olsun bir komşum bana yanlış yapmadı, benim güvenimi boşa çıkartmadılar. Bende onlara yanlış yapmadım. Şimdi öyle değil kimse kimsenin umurunda değil.”
“ESKİDE DENGBEJLER VARDI, ONLAR TOPLUM ADAMLARIYDI”
Muraka köyü aynı zamanda dengbejler köyüdür diyen Aktürk, sözlerini şöyle sürdürdü, “Dengbeş Hamza ünlü Dengbej Asker Demirbaşın amcasıydı, her düğünde, her cenazede bulunurdu insanlar onun stranlarını dinlemek için çok uzaklardan bizim köye gelirlerdi. O aile eskiden beri dengbej yetiştirir. Onların çocukları da dengbej fakat onlar sadece evlerinde kendi kendilerine dengbejlik yapıyorlar. Asker Demirbaş ve amcası Hamza öyle değildiler onlar toplum adamlarıydılar.” Diye konuştu.
“MALAKANLARLA BİRLİKTE KIZAKLARLA YOLCU TAŞIDIM”
1960 Yılına kadar Rusya’dan ülkemize Çarlık Rusya’sı zamanında sürülen Malakanlarla birlikte at kızaklarını koştuğunu, Kars ve Ardahan’a yolcu taşıdığını Malakan’ların çok dürüst ve çok iyi insanlar olduğunu asla haram yemeyen karakterlere sahip olduğunu, bu yüzden onların arkadaşlıklarına ve dostluklarına doymadığını anlatı.
Aktürk, “Benim at kızağım vardı. Eski zaman olsaydı şu anda Kars veya Ardahan’a yolcu taşıyor olurdum. Malakan arkadaşlarımla birlikte. Bizim köyde değirmencilik yapıyordular. Bende  meşhur atlar koşuyordum, ancak onların atları daha meşhurdu. Onlar çok dürüst, çok iyi insanlardı, asla haram yemezdiler. Müslüman değildiler ama ben onların arkadaşlıklarına doyamadım. 1960 larda çekip gittiler. Bir daha da dönmediler.”