SADAKA KÜLTÜRÜNÜN TEHLİKELERİ

Çankaya Belediyesi sosyal medya üzerinden kendilerine ulaşan Taze Köy (Beberek) İlk Okul Müdürü Çağatay Erol’un aracılığıyla Okula  kırtasiye yardımında bulundu.  Hiç şüphesiz ki bu bir iyi niyet girişimidir. Hem Okul Müdürü Erol Hocanın yardım talebi, hem de bu talebe karşılık veren Çankaya Belediyesinin temiz duygularından şüphemiz yoktur. Ancak eleştirimiz, farkında olmadan bu çocuklara kötü örnek olun uluyor. Zira alın teri dökülmeden, emek sarf etmeden sahip oldukları malzemeler hayatları boyunca başlarına bela olacaktır çocukların. Bu çocuklar hep birilerinden bir yerlerden bir şeyler bekleyecekler. Hep hazıra konmanın hazını yaşayacaklar. Bunun  sakıncalarının bedelini hayatları boyunca ağır ödeyecekler, tembelliğe alışacaklar, kafa yormadan, proje yapmadan, bilimle ,sanatla uğraşmadan çocukluklarından kendilerine miras kalan dilencilik kültürünü geliştirerek hayatlarına yön verecekler. Hayatları boyunca, öz güvenden yoksun, aşağılık kompleksi içinde her önlerine gelene el- avuç açacaklar.

Yeni eğitim öğretim yılı dolayısıyla öğrencilere kırtasiye yardımı yerine  Çankaya Belediyesi bu  dost elini farklı bir şekilde bu köyün çocuklarına uzatabilirdi. Mesela, bu köyde ki çocukları  yeni buluşlara yönlendirilmek suretiyle  ilk 20 çocuğa farklı hediyelerle  ödüllendirerek onlar için  güzel bir geleceğin temeli atılabilirdi.

Sosyal medya aracılığıyla Çankaya Belediyesi’ne ulaşarak köy okulundaki öğrencilere kırtasiye desteği talep eden Okul Müdürü  Çağatay Erol bey, öğrencilerini belki de bu şekilde daha da mutlu edebilirdi.  Bu köyün yerli sanayisi  hayvancılık. Öğretmen Erol, yörede yaşayan bir insan olarak  bunları çok iyi bildiği halde, bir eğitimci olarak da,  bilgi, birikimini, öğrencilerin velilerine aktararak ta  yapabilirdi mesela. Bu yardımların ailelere de önemli bir katkı sağladığını  belirtmiş Çağatay Erol. Daha sonra şunları ifade etmiş, “Çocuklarımızın bir yıllık kırtasiye ihtiyacı giderilmiş oldu. Buralarda böyle ihtiyaçların karşılanması çok da kolay olmuyor. Çankaya Belediyesi’ne öğrencilerim ve aileleri adına teşekkür ediyorum.” demiş.
Dediğim gibi hocamızın iyi niyetinde hiç şüphemiz yoktur. Ancak öğretmenimizden beklentimiz  başka yerlerde çocuklarımıza  ücretini ödemediği balığı istemesin, onun görevi o çocuklara balık nasıl tutulur, onu öğretsin. Hocam bende ilk Okulu o Okulda okudum. Beberekli olmaktan hep gurur duydum. O çocuklar adına bu gün utandım.
Çünkü bizi yetiştiren, o elli öpülesi Öğretmenlerimiz bize şunu öğretiler. Çocuklar aç olsanız dahi tok salanın, yerde para bulsanız dahi o paraya dokunmayın, zira emek etmeden elde edilen paradan hayır gelmez. 

Tabi ki değerli Öğretmenimizin, Ardahan Merkez Köylerinden olan Taze köy İlkokuluna olan değerli hizmetlerinin de bilincindeyzi. Bu başarılı hizmetlrini gölgelemek değildir elbeteki amacımız. Sadece toplumun kanayan bir yarasına el atık. Yarınlarımız  olan çocuklarımızı daha donanımlı, daha doğru şekilde nasıl geleceğe hazırlarız onun tartışmasını yapmaktayız. 

Son olarak benim ne anlatmak istediğimi anlamayanlar için benim gibi tüm Ardahanlı hemşehrilerimin de şahit olduğu Arhan'da vuku bulan  gerçek bir hayat hikayesini anlatmak istiyorom; Bundan yılar  önce Ardahanlı bir adam,   çocuk yaşta geçirmiş olduğu bir hastalık neticesinde iki elini kaybeder, ağzı ve burnu tanınmaz hale gelir. Ancak bu çocuk hayata küsmez,  kimseye kesinlikle el - avuç  açmaz, gelen yardımları da geri çevirir. İşe iki bileği arasına  aldığı bir çekiçle başlar ve hayatla olan savaşı kaznır, pırlanta gibi kızlar, oğullar yetiştirir. Bu gün herkesin çok iyi tanıdığı ve saygı duyduğu bu adam Ardahan'ın en zengin ailelerin başında gelmektedir. İş yerlerinden onlarca insanımız çalışmaktadır. Hem kendine ve ailesine, hemde vatanına  ve Milletine olan  hizmetleri taktir toplamıştır. Şimdi sizce bu adam tam tersini yapsaydı, kendisine gelen yardımları kabul etseydi, önüne gelene el - avuç açsaydı sizce bu günkü sonuç  ortaya çıkarmıydı? Taktir siz değerli  okuyucularıma ait. Teşekkür ederim.